Wie de film kent, die weet dat met de hartverscheurende muziek van Eddie Vedder ook niets mis is, maar de verse boreling Lone had hier zeker niet misstaan.

Het pad van zanger Michel van Dijk en gitarist/violist Ferdinand Bakker is gelukkig veel langer dan de 24 jaar die McCandless leven omvatte. De twee leerden elkaar in 1974 kennen en zijn nog altijd vrienden. Wellicht voor het leven. Vanuit de Amsterdamse Parkstudio’s waar de enige niet-student Michel van Dijk vrijwel dagelijks op de scooter naar toe tufte, hebben alle Lone-albums van basisidee tot volwassen plaat het levenslicht gezien. De studio als baarmoeder van twee muzikale baarvaders.

Afgelopen maandag 28 april de release van We came a long way. Ingeleid door Constant Meijers, die naast o.a. muziekboeken schrijven en tv-programma’s maken tijdens de presentatie ook blijk gaf van liefdevolle en een tikje vileine humor zoals enkel oude vrienden die past, genoten de gasten (waaronder oud-Alquin-kompanen Ronald Ottenhoff en Job Tarenskeen) van een uurtje gevoelvolle muziek.

We Came a Long Way (overigens niet te verwarren met de noord-Franse en tegen Luxemburg aangeplakte plaats Longwy, red.) is een duidelijk en eerlijk product, ontsproten vanuit twee muzikale harten. Met titels als You gave me stories, I won’t regret en It’s alright mag de strekking, gelijk Édith Piaf indertijd, duidelijk zijn. Bakker en Van Dijk hebben nergens spijt van. En waarom zouden ze?

In de Boerderij speelde Lone unplugged. Slechts begeleid door de subtiele toetsen van progrocker Clemens Steenweg van For Absent Friends kwam de muziek daar waar het hoort: direct vanuit het binnenoor, lang shamer een aambeeld, zo in het hart.

Er staan later dit jaar nog een aantal optredens gepland. Dan mét band. Wie interesse heeft surft best naar: https://loneproject.nl. Via de sites van bijvoorbeeld Concerto/Platomania en Sounds in Delft kun je het album (lp en/of cd) ook bestellen als je dit nog niet had gedaan.

Tekst
Peter Joore

Fotografie
Ranjani Nirosha