Verschillende tinten groen, omdat er net zo veel verschillende bomen staan. Elk boomsoort heeft net iets andere bladeren en is net iets anders gekleurd.

De bomen dansen op het ritme van de wind. Nog even en dan sla ik linksaf. Richting de Vaart. Bij het afslaan fiets je eerst langs het Roffahuis. Roffa, zo wordt Rotterdam genoemd. Roffa is het nieuwe Rotjeknor. Het komt uit de straattaal en ik heb opgezocht waar het woord Roffa echt vandaan komt. Het is Surinaams en betekent stoer. Dat laatste past ook bij de Broekpolder. Een stoere polder waar stoere bomen voor hun plekje strijden.

Als we het over Roffa hebben, is de link naar Rotterdam snel gemaakt en dan is de link naar Burgemeester Aboutaleb niet ver weg. De eerste burger van Rotterdam heeft zich nog niet zo geleden op televisie zeer lovend over onze Broekpolder uitgesproken. Hij wandelt er elke week twee uur. De burgemeester van de grootste havenstad van Europa zegt aangenaam verrast te zijn dat er zó dicht bij Rotterdam zó’n mooi natuurgebied is.

Als burgemeester van zo’n belangrijke stad heeft hij misschien meer macht dan de provincie, die al jaren over woningbouw blijft zagen. Dat was al zo toen er nog geen woningnood was. Iemand die zich zo positief over onze Broekpolder heeft uitgelaten en die daar graag wandelt, wil ongetwijfeld dat zo’n mooi gebied intact blijft. En wat is de provincie zonder de Rotterdamse haven, de kurk waar niet alleen de provinciale maar ook de nationale economie op drijft?

Burgemeester Aboutaleb moet wel bij het Roffahuis zijn geweest. Het is een kopie van de huizen die zo’n duizend jaar geleden aan de Rotte hebben gestaan. De plek aan de Binnenrotte waar het voor zijn stad allemaal is begonnen. Het kan niet anders dat Burgemeester Aboutaleb bij het Roffahuis is geweest en dan heeft hij het te ‘saneren’ gebied met eigen ogen gezien. Grote kans dat hij daar dan ook heeft gewandeld. Als de eenzame wandelaar in een Engelse detectiveserie. Het lijkt mij sterk dat iemand elke keer hetzelfde rondje wandelt. De Broekpolder is te mooi om er geen ontdekkingsreis van te maken.

Als de eerste burger van Rotterdam regelmatig in onze Broekpolder komt, heeft hij schapen zien grazen op het land dat sommige raadsleden schaamteloos als een desolaat stukje grond hebben beschreven. Misschien heeft hij de schapen vanaf het Roffahuis gezien, misschien vanaf het pad waar ik nu fiets. Dan heeft Burgemeester Aboutaleb de mooie stukjes bos gezien met een enorme variatie aan bomen die er heel goed bij staan. In het stukje honden-uitlaatgebied dat tegen het Broekpolderpad leunt.

Misschien kan Burgemeester Aboutaleb de onzalige ‘saneringsplannen’ terugfluiten. Hij heeft meer macht dan degenen die onder het mom van sanering voor de sloop van dit prachtig stukje natuur hebben gestemd. We weten allemaal dat een laag van één of anderhalve meter grond storten geen sanering is. Het is een minachting aan ons adres om het zo te verkopen. De 28 Fossielen die voor sloop van onze mooie polder hebben gestemd, beledigen ons burgers van Vlaardingen om ons wijs te willen maken dat het om een sanering gaat. 

Burgemeester Aboutaleb heeft jaren met onze burgemeester samengewerkt. Die van ons was toen wethouder handhaving, buitenruimte, integratie en samenleven en locoburgemeester van Rotterdam. Misschien dat beide heren samen iets met elkaar kunnen drinken. Dan kan Burgemeester Aboutaleb aan zijn Vlaardingse collega vragen of zijn raad gek geworden is om dit prachtige stukje van 70 hectare te verwoesten.

Tekst
Perry Menexis