De verkoopadvertentie staat op de site van Horecamakelaardij Knook en Verbaas. Hieronder een schaduwrijke levensbeschouwing recht vanuit het nog altijd van weemoed kloppend hart.

1975
Jong als we waren togen we vrijwel iedere vrijdag- en zaterdagavond naar de Panda. Hét slotstuk van weer een enerverende avond stappen. Daar hadden wij Sturm & Drang-jongeren altijd weer een heen-en-weer-fietstocht vanuit en naar Maassluis-West graag voor over.

Trouw als honden gng de reis altijd eerst naar buurman Café Centraal van Bram en Marian van Rij. Lekker de betere pop- en rockmuziek luisteren, bier drinken en kletsen. Tegen 23.00 uur kuierden we naar Café de Molm. Toen nog het domein van Joke en Rinus Veldheer. Daar zaten de "ouwetjes" (wij gezegend met de bromfietsleeftijd en de vorige generatie zo'n 45 jaar, wisten wij veel).

Dan, rond 01.45 uur van de nieuwe dag snel naar Panda want vanaf 02.00 uur stond er steevast een rij buiten. Wij zaten dan al aan ons bier. Niet zelden met een tosti of een saté - culinaire hoogtepunten uit die tijd.

De eerste keer mocht ik er van Ferry niet in. Hij had het niet zo die langharige knaap. Uitsmijter Willem van Dijk dacht er gelukkig anders over. Dankzij hem heb ik decennialang een laatste muziekhaven gehad met kans op verkering. Niet zelden zag ik tegen 05.00 uur de tl-verlichting aangaan. Zo niet de hoogste, dan toch wel de allerhoogste tijd om via de Zuidbuurt weer huiswaarts te keren.

Op zaterdag steevast en buiten de zomer- en winterstop voetballen. Eerst nog bij Excelsior Maassluis en later bij Satelliet/HSC. Als verdediger een bal koppen was vaak net iets te veel gevraagd voor het bonkend grijze brein. Gezelligheid ging vóór prestatie.

Maar Panda. Met die overstoorbare Ferry en zijn muzikale- en bar-trawanten. Altijd de nieuwste platen, die hij vrijwel wekelijks en niet zelden met horeca-vriend Ben Vuijk in Antwerpen kocht. Vlaardingen liep jarenlang voorop als het om nachtelijk uitgaan ging.

Naast mijn muziek als Rod Stewart en de Rolling Stones ook Carwash van Rose Royce en andere soul. Mijn muzikale kennis ging erop vooruit en ook leerde ik er vele medestappers kennen. Mensen die ik, mits niet verhuisd of overleden, nog regematig zie en spreek.

Je had er Petar J. Met zijn vele aan elkaar geplakte Zware van Van Nelle-pakjes altijd weer een feest als iemand, die daar niet op bedacht was, het pakje beteuterd kijkend, van de grond af moest plukken. Dat kon toen nog met die prijzen.

Soms zag je de Engelse vuurspuwster die nogal eens een Franse kus uitdeelde in ruil voor een bier. Iemand anders zei: 'De ogen zijn de spiegels van de ziel.' Boven op toilet en voor de spiegel zag ik wel mijn wallen, maar nooit mijn ziel.

Tafelvoetbal onder de trap naar het toilet. Of om het hoekje kussen met wie wilde. Toen nog een exclusief gedeelde hobby met dames. Soms met stiekem een verstolen hand voorzichtig op een borstronding geplaceerd. Het waren mooie tijden.

Een enkele keer voetballen tijdens het horecatoernooi. Ferry deed overal aan mee. Vaak ook initiator als het ging om buitenbars en muziek op momenten als Koninginnedag of het Haring & Bierfeest.

De laatste keer dat ik in Panda was, was vlak voor die zo vermaledijde coronaperiode. Ik was met saxofonist Jan de Ligt aan het eind van een doordeweekse speelavond in het Haagse. Mooi op tijd thuis nog even een afzakkertje én ... een tosti. Dan en redelijk op tijd weer huiswaarts. We waren namelijk die knapen niet meer die we eens waren.

Tijdens de corona zag ik Ferry en Graziena (en dat was bijzonder) op een middag over de Hoogstraat wandelen. 'Ik denk niet dat de Panda nog open gaat,' zei hij. Hij heeft woord gehouden. Hij is niet meer open gegaan. Op dat moment wist ik één ding zeker: nooit meer gepast wisselgeld direct bij het afrekenen. Welke grap of wisseltruc je ook probeerde.

Begonnen als kapper, geëindigd als disco-baas. Een nachtelijk leven van een halve eeuw is voorbij. Nooit meer het toilet uit de Westhavenkadegrond leiden. Ook nooit meer terug het duister in. Nu is definitief de tijd van dagdingendoen aangebroken. Mijn jeugd en die van vele anderen is nu echt voorbij.

Enkel de herinnering blijft aan die mooie, bijzondere tijd met muziek, bier, tosti, saté, voetbal en vrienden en vriendinnen rest ons nog. Die zullen we koesteren. Het gaat ze goed: Ferry en Graziena. Ons heeft het althans altijd goed gedaan.

Je eigen belevenis
Wie ook nog een verhaal heeft dat bij Panda past (je eerste kus, een uitglijer op de dansvloer, verkeerd wisselgeld gekregen, o.i.d. en eventueel met foto's) die kan dat opsturen naar: peter@devlaardinger.nl. Wij zorgen dan voor plaatsing. Zet wel je naam erbij en die (als je dat zelf niet bent) de fotograaf.  

Tekst
Peter Joore

Fotografie
Horecamakelaardij Knook en Verbaas