Bij juwelier Stam aan de Fransenstraat komt de stoom uit de oren. Niet als gevolg van verdampend water dat hem, net als alle andere winkeliers, al maanden tot de lippen staat, gaat het om zijn uitstalling voor de deur.
Door: Frank Maarleveld
Blij was hij eindelijk weer wat te kunnen verdienen. Noodzaak, want de lasten gaan door. Vanwege een lichte versoepeling van het huidige regelement zag hij kans het normale enigszins te kunnen herintroduceren. Tot hij geconfronteerd werd met de keiharde realiteit.
Twee BOA’s klopten aan en sommeerden hem de uitstalling, een verrijdbare vitrine waarin horloges, als de wiedeweerga naar binnen te halen. De uitleg? De regering in Den Haag wil in verband met corona dat winkels een sobere uitstraling hebben. Het argument van de juwelier dat hij onlangs nog precariorechten had betaald mocht niet baten.
Nog wranger is dat deze regelgeving enkel betrekking heeft op zogenaamde niet-essentiële winkels. De tweedeling binnen maatschappij en MKB is hiermee een voldongen feit. Juwelier, fietsenhandel of schoenenzaak mogen hun waar voorlopig niet aanprijzen op de stoep voor de winkel. Dit in tegenstelling tot chocolaterie, bloemenzaak en snoepwinkel. Hoewel de term essentieel ook hier niet van toepassing lijkt.
Het beleid lijkt aan segregatie onderhevig. Nut en noodzaak worden betwijfeld.
