De Heldendaden van Antar werden werden in de Arabische wereld eeuwenlang doorverteld. Vertellers brachten de verhalen ’s avonds rond het vuur of vonden gehoor op de dorpspleinen. Zowel kinderen als volwassenen luisterden geboeid. Auteur Lydia Rood schreef het verhaal op voor de jeugd, maar ook voor volwassenen is het de moeite waard. Het boek ‘De ongelooflijke (maar waargebeurde) heldendaden van Antar’ bevat ook enkele gedichten. Antar, de hoofdfiguur, werd na zijn dood tevens beroemd om de gedichten die hij schreef.
Antar leefde op het Arabisch schiereiland, in de zesde eeuw na Christus, vlak voor de komst van de profeet Mohammed. Zijn vader was een Arabisch krijgsman, zijn moeder een geroofde prinses uit het Afrikaanse koninkrijk Aksoem. Omdat Antar een kind was van een geroofde prinses telde hij niet echt mee als een zoon van zijn vader. Als bastaard kon hij dan ook niet trouwen met Abla, het meisje op wie tot over zijn oren verliefd was.
Eenmaal opgegroeid bleek Antar een fors postuur te hebben en was, wat velen van zijn familie soms met schrik vaststelden, oersterk. Hij moest als geitenhoeder een dagtaak vervullen, maar daarnaast werd hij geconfronteerd met een aantal uitdagingen. Zo wist hij een leeuw die de buurt onveilig maakte, in zijn eentje te doden. Toen zijn stam door andere krijgsheren werd aangevallen won zijn familie zonder problemen dankzij het sterke optreden van Antar.
Ondanks deze heldendaden bleven zijn stamgenoten op hem neerkijken. Hij kreeg wel een eigen paard, maar geen eigen zwaard, geiten hoeden bleef zijn lot. Zijn vurige liefde voor Abla zorgde ervoor dat hij niet bij de pakken ging neerzitten. Omdat hij na een moedig optreden uiteindelijk toch een zwaard van nota bene de koning had gekregen, beraamden een aantal jaloerse prinsen een aanslag op hem. Ternauwernood ontsnapte hij aan de dood.
Toen hij door zijn vader werd verstoten trok hij de woestijn in. Daar ontmoette hij een man die vertelde dat er verhalen over Antar de ronde deden, dat hij bekend stond als de paardensmijter. De vreemdeling stelde voor op rooftocht te gaan, waarbij Antar de helft van de buit mocht houden. Bij een volgende confrontatie kreeg Antar een schitterend paard in handen. Met dit paard, genaamd Abzjer, was hij de koning te rijk.
Ondanks de moed die Antar had getoond en zijn overwinningen en successen bleef vader Sjaddad hem niet erkennen. Toen besloot Antar niet meer mee te vechten met zijn stam, ook niet wanneer die door het leger van de Bloeddrinker werd aangevallen. Oom Malik probeerde nu met zijn mannen Sjaddad te helpen, het bleek vergeefs.
In het strijdgewoel dreigde de stam van Sjaddad ten onder te gaan. Onder deze druk en door het dringende advies van Malik erkende vader Sjaddad uiteindelijk zijn ‘onechte’ zoon. Dat betekende dat hij nu ook kon trouwen met Abla, maar oei, hij had nog geen bruidsschat……
In negenentwintig hoofdstukken heeft Haroen, een halfbroer van Antar, de avonturen in dit boek verteld. Na het nawoord door Lydia Rood staat het gedicht ‘In de woestijn’ afgedrukt. Dit gedicht, het mooiste dat Antar zou hebben gemaakt, werd in goud geborduurd en opgehangen in de Ka’bah, het zwarte heiligdom in Mekka. Daar hangt het nu nog. Tot slot een compliment voor de illustraties, gemaakt door Juliette de Wit.
Lydia Rood (Velp, 1957) is schrijfster van boeken voor kinderen, jongeren en volwassenen. In 1982 verscheen haar eerste kinderboek, Een geheim pad naar gisteren. Voor Maanzaad kreeg ze in 1990 een Vlag en Wimpel, Een mond vol dons werd in 1994 bekroond met een Zilveren Griffel.
Alleen al voor kinderen verschenen er zo’n honderd boeken van haar hand. De ongelooflijke (maar waargebeurde) heldendaden van Antar is in augustus 2023 verschenen bij uitgeverij Querido en kost € 19,00. Ook verkrijgbaar als e-book en audioboek.
Recensie
Gerard van Os
illustratie:
1. omslag van het boek
Alle boekrecensies zijn ook terug te vinden op: www.vlaardingenleest.nl
Dit is een bijdrage van het recensiecollectief. Lijkt het je leuk om ook een boek te bespreken voor De Vlaardinger, mail dan je recensie naar Hans Vrugt, eindredacteur van het collectief: hansvrugt@planet.nl.